Nu de cultuursector weer op gang begint te komen, worden ook de voorstellingen van choreograaf en regisseur Isabelle Beernaert hervat. De komende maanden toert ze met haar gezelschap rond in Vlaanderen en Nederland om de langverwachte voorstellingen te spelen van ‘Naakt – Nuda Veritas’, die noodgedwongen met meer dan een jaar werden uitgesteld. Maar een artiest valt niet te temmen en zo komt het dat tegelijkertijd ook ‘Oxytocin’ in première gaat. “We spelen nu weliswaar vooral ‘Naakt’, maar het is goed dat Oxytocin ondertussen kan doordruppelen”, klinkt het bij een tevreden Isabelle Beernaert.

De rode draad in Oxytocin zijn twee woorden die tegenwoordig actueler zijn dan ooit: Aanraken en Verbinden. “In de periode waarin Oxytocin ontstond, werden we overvallen door de coronamaatregelen, waardoor we opeens niemand meer mochten aanraken. Dat was vreselijk en had op veel mensen ook een fysieke weerslag. Door iemand aan te raken, maakt ons lichaam immers oxytocine aan, ook wel het knuffelhormoon genoemd. Dat hormoon zorgt ervoor dat we ons gelukkig en geborgen voelen. Denk maar aan een moeder die haar baby vasthoudt: op dat moment maakt haar lichaam oxytocine aan, waardoor de band tussen haar en haar kind sterker wordt. Alles wat ons in leven houdt en wat ons vitamines geeft, viel opeens weg doordat we afstand moesten houden.”

“Het deed me beseffen dat wij als mensen in essentie liefde zijn en dat aanraking een vorm van energie is. Je kan jezelf opladen door goed voor je lichaam en geest te zorgen, maar je hebt aanraking nodig. Een ouder, partner of vriend of vriendin die je vastpakt, doet zoveel. - Isabelle Beernaert

“Door corona zijn we teruggekeerd naar een bepaalde kleinheid”, besluit Isabelle Beernaert. “Als we dat erkennen, zien en beseffen, als we bewust zijn van liefde en aanraking – het allerbelangrijkste dat er is – dan kunnen we het leven in roze aan. Dan voel je je veilig, krijg je door die aanrakingen genoeg levensvitaminen binnen en word je krachtig. Dan ben je gelukkig!”

Omwille van de toen nog geldende maatregelen koos Isabelle Beernaert er bewust voor om Oxytocin met slechts zes dansers te brengen. Dat zorgt ervoor dat de voorstelling nog intenser is geworden. Een lege witte, steriele ruimte – die zonder twijfel metaforisch is, muziek die je vanaf de eerste seconde bij de keel grijpt en zes dansers die het leven vieren, geleid door een wonderlijk mooie choreografie: Oxytocin is een lichte voorstelling geworden die ons toont dat de wereld niet zo donker is als we vaak denken. Je moet het alleen willen zien. En voelen.

De première van Oxytocin vindt op woensdag 24 november 2021 plaats in de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen (20 uur). Tickets en info via isabellebeernaert.com.