John Adams’ opera Doctor Atomic vertelt over de ontwikkeling van de atoombom door Robert Oppenheimer. De originele opera uit 2005 wil niet zozeer de historische gebeurtenissen navertellen, maar focust op de drijfveren en psychologie van de betrokken personen (Robert Oppenheimer, Kitty Oppenheimer, en een handvol wetenschappers van het Manhattan Project). Ook de symfonie die Adams enkele jaren later componeerde op basis van materiaal uit zijn opera, vertelt hoe ongeremde kennishonger de mens kan drijven tot zijn eigen destructie. Philip Glass’ Icarus at the Edge of Time vertelt dan weer het verhaal van een jongen die vanuit een onstilbare nieuwsgierigheid naar een zwart gat reist. Michaël Pas is verteller in een muzikaal verhaal waarin de mythologische Icarus-figuur een nieuwe invulling krijgt: zijn drang naar het onbereikbare doet hem niet uit de hemel neer tuimelen, maar doet hem een van Einsteins grootste inzichten ervaren. Acrobaat Robin Witt kruipt in de huid van Icarus, en maakt van deze avond een waar spektakel. Als dramatisch tegenwicht van Adams’ Doctor Atomic Symphony biedt Glass’ Icarus at the Edge of Time een positieve kijk op de menselijke drang om de grenzen van kennis, en van zijn eigen vergankelijkheid, op hun spankracht te testen.